TRIO 258 bestaat sinds 2015 en wordt gevormd door pianiste Lestari Scholtes, violist Eduardo Paredes Crespo en cellist Leonard Besseling, drie bevlogen musici met een rijke kamermuziekhistorie in binnen- en buitenland. Geïnspireerd door hun gedeelde passie voor kamermuziek, zijn de leden van TRIO 258 voortdurend samen op zoek naar een zo krachtig mogelijke verbinding met de muziek én met hun publiek. In dit onderzoek schuwen zij het persoonlijke niet; verkennen zij vanuit grenzen van intimiteit en kwetsbaarheid hun liefde voor het repertoire. Het trio is op zoek naar een eigen geluid, geïnspireerd op een meer romantisch klankideaal van weleer. Een klank die altijd voortkomt uit dat waar de muziek om vraagt.
Programma
Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) – Pianotrio opus 70 nr. 2
Fazil Say (1970 – ) – Space Jump
Dmitri Shostakovich (1906 – 1975) – Pianotrio nr. 2
Vermoedelijke eindtijd: circa 22u.
Programmatoelichting
Beethovens pianotrio in Es wordt wel gezien als een van de meest beminnelijke en meest subtiele van alle kamermuziekwerken van de componist, met een zachte, intieme toon die doet denken aan de A-majeur Cellosonate, Op 69. Het werk is geschreven in de zomer van 1808, toen hij verbleef in Heiligenstadt, Wenen en is representatief voor Beethovens “Midden” stilistische periode, die liep van ongeveer 1803 tot 1812, en die veel van zijn beroemdste werken omvat.
De Turkse componist Fazil Say werd geïnspireerd door een 39 kilometer lange parachutesprong vanuit een stratosfeerballon door de Oostenrijkse skydiver Felix Baumgartner toen hij Space Jump schreef. De vrije val na de sprong uit de ballon duurde ruim vier minuten, waarbij een snelheid van 1.357 km per uur werd bereikt en Baumgartner als eerste mens door de geluidsbarrière ging. Tien minuten na de sprong landde Baumgartner weer veilig op aarde. In de muziek komen alle facetten van deze extreme stunt aan de orde: de reis omhoog met de ballon, de angst vlak voordat de sprong werd gewaagd, het uitzicht op de aarde, de sprong, het bewustzijnsverlies, het uitklappen van de parachute, de landing en de opluchting nadien.
Het sluitstuk van de avond is het Pianotrio nr. 2 van Dmitri Shostakovich. “Een imponerend en heftig werk. Soms moeten we vechten tegen de tranen als we het spelen. De Russische componist mocht alleen maar schrijven binnen de door het regime gestelde grenzen maar wist toch zijn eigen boodschap te verkondigen. Zo verborg hij in het trio dat wij spelen de melodie van een Joods volksliedje”, aldus Lestari Scholtes.